Riwwelmaddhes: Mied unn drieb, dess schleggd uffs Gemied

HESSEN - Geehds Eisch aach so, dass Eisch de Monat Nowember immer so uffs Gemied schleggd? Meisdens iss umd die Joahreszeid schläschd Wädder: nass, näwwelisch unn drieb. Mer sieht kaum die Sunn. Aach de Volksdrauerdooch unn-de Doodesunndooch lieje noch in dem Monat unn verbreide noch zu allem Iwwel so-e Buuß-, Grääwer- unn Friedhofsstimmung. Aach des End vom Kärschejoahr liggd im Nowember. Moijends wenn-mer uff die Awweid machd, iss ess dunkel unn oowends, wenn-mer abgeschaffd haam schleischd, iss ess schon widder dunkel.

Isch bin deshalb immer so rischdisch raahmdeesisch, graad so, als hädd-mer aaner mid-de Pann uffs Herrn gehaache. Mer kimmt goar net rischdisch zu sisch. Unn moijends dess Uffsteehn, dess fälld aam unhaamlisch schwer. Wie ans Bett gefesselt iss-mer. Als hädd-mer Blei in-de Knoche, so häldsaam im Bett, wenn der Dräggskerl von Wegger schällt. Mer kriggt die Aache kaum uff unn vor lauder Gäähne renkt-mer sisch noch-de Kiefer aus. Unn wenn-de im Dunkle uff die Gass geehsd, dann muss-de hellisch ufbaase, dass-de uff dem nasse unn klitschische Laub net enn Saldo dreehsd.

Dann – so saach isch mer - awwer liewer-e schee Freihjoahrsmiedischkeid als so im Halbschloof mit vermaddselde Aach dorsch die Gäjend wanke.

Im Monat Nowember bleibd-mer deshalb am besde im Bett unn machd-e Schloofkuur. Awwer von wäje Schloofkuur! Isch hab neijerdinges enn geheerische Moores vor Schloofe. Ja, isch hab Schiss oowends ins Bett zu geehn, aach dann wenn isch hundemiede bin. Isch hab neemlisch neilisch im Draum laud gebabbeld. Dodorsch iss mei Fraa nääwer mir im Bett uffgewachd unn hodd die Ohen gespiddsd. „Kuschelmäusje“ hädd isch efders gesachd unn dodefier hodd-se mir uff-de Bagge gehaache. Mein Vowurf, sie hädd enn Uuhschuldische bestroofd, iss bei-er nur uff daawe Ohrn gestooße. Sie selbsd hädd isch bestimmd net mit „Kuschelmäusje“ gemaand. Also hodd-se misch mid Räschd gestroofd, maand se. Awwer wos gab isch uff mei schlääschd Geschwätz im Schloof. Doch isch woar wärgglisch uuhschuldisch.

Säähd-er, so gibds hald Uuhgeräschdischkeit uff-de Welt, deene mer net ausweische kann. Unn so hab isch gebießd fer niggs unn widderniggs. Awwer ess woar im Nowember sowieso aach graad de Buußdooch, do hodd dess wenigsdens dezu gebassd. De aanzische Lischdbligg, der sisch in deene draurische Coronazeide ääwe uufduud, iss der grooße Christbaum uff-em Maggdpladds. Wenn-mer aach kaan Weihnachdsmaggd haawwe därfe, so stimmd uns wenigsdens der Weihnachdsbaum midde in unserer Stadt e bißje uff die Adventszeit ei. Guude.